Pożegnanie - Profesor Olga Czerniawska (1930-2020)
Z wielkim smutkiem zawiadamiamy, że 1 listopada 2020 r. w wieku 90 lat zmarła
prof. dr hab.
Olga Czerniawska
Wybitna pedagog, historyk oświaty dorosłych, andragog
Twórczyni łódzkiej szkoły oświaty dorosłych, gerontologii
i biografistyki pedagogicznej
Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się 13 listopada 2020 r. (piątek) o godz. 10.30
Mszą św. w kościele pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus i św. Jana Bosko w Łodzi,
przy ul. Kopcińskiego 1/3.
Dalsze uroczystości pogrzebowe odbędą się na cmentarzu
św. Józefa w Łodzi przy ul. Ogrodowej.
Wyrazy głębokiego współczucia Rodzinie i Bliskim Pani Profesor składają
Prezes, Zarząd i cała społeczność Łódzkiego Towarzystwa Naukowego
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
żegna
Panią Profesor Olgę Czerniawską, wieloletniego profesora Uniwersytetu Łódzkiego, a następnie Wyższej Szkoły Humanistycznej w Łodzi i w Sieradzu.
Profesor Olga Czerniawska (1930-2000), pedagog, andragog w toku swej działalności naukowej, organizacyjnej i kształcącej realizowanej w kraju i w wielu ośrodkach zagranicznych, rozwinęła badania andragogiczne i gerontologiczne.
W swych badaniach podejmowała zagadnienia edukacji dorosłych, prowadzonej w ciągu całego życia, problematykę poradnictwa instytucjonalnego i indywidualnego wobec osób znajdujących się w trudnych sytuacjach życiowych, a także problematykę historii oświaty dorosłych oraz podejść metodologicznych w badaniach biograficznych opartych o metodę biografii edukacyjnej.
Ważnym nurtem Jej aktywności były zagadnienia gerontologii społecznej, którą zajmowała się od lat siedemdziesiątych XX w., dzięki czemu stała się znanym i cenionym organizatorem życia stowarzyszeniowego na poziomie krajowym i europejskim. Jak również jedną z bardziej znaczących osób w Polsce, które spopularyzowały w naszym kraju ideę Uniwersytetów Trzeciego Wieku.
Profesor Olga Czerniawska pozostanie w naszej pamięci jako ta, która w swej biografii pokazała niezłomność charakteru i nadała nowe odczytania znanemu powiedzeniu: ”Trudności są po to, aby je pokonywać”. Pomimo poważnej choroby w roku 1988, po roku rehabilitacji, powróciła do czynnej działalności naukowej i opublikowała wiele znaczących prac, kształciła kadry naukowe i uczestniczyła czynnie w życiu naukowym w kraju i za granicą.