Profesor Tomasz Grzegorczyk

 

GRZEGORCZYK Tomasz Henryk (6 IX 1949 Piotrków Trybunalski) syn Henryka i Heleny z d. Włodarskiej; prawnik, specj. z zakresu prawa karnego procesowego sensu largo oraz materialnego prawa karnego skarbowego i prawa wykroczeń. Ścieżka naukowa: na Wydz. Prawa i Administracji UŁ: 1971 mgr, prom. prof. A. Szpunar, 1978 dr, prom. prof. J. Tylman, 1987 dr hab. n. praw. w zakresie postępowania karnego; 1995 prof. n. praw. Ścieżka zawodowa: od 1971–1978 asyst. w Instytucie Prawa Karnego (później Zakładzie Postępowania Karnego) UŁ, 1978–1987 adiunkt tamże; 1987–1991 doc. w Katedrze Postępowania Karnego i Kryminalistyki UŁ; od 1991 prof. nadzw. UŁ; od 1994 kier. Zakładu Postępowania Karnego UŁ; od 1997 prof. zw. UŁ; od 2001 kier. Katedry Postępowania Karnego i Kryminalistyki UŁ. Kierunki badawcze: prawo karne procesowe; prawo karne skarbowe i prawo wykroczeń. Recenzje dorobku naukowego: 7 rec. w przew. prof., 20 rec. hab., 18 rec. dokt., 3 rec. doctor honoris causa, 1 rec. o nadanie tyt. honorowego prof. uniwersytetu, 1 rec. o odnowienie dokt. Współpraca z ośrodkami naukowymi: 1978–1994 staże nauk. w uniwersytetach: w Segedzie (Węgry), Wiedniu (Austria), Giessen (Niemcy), Moskwie (ZSRR/Rosja), Salonikach (Grecja), 5 publ. obcojęzycznych, 1 art. w języku niemieckim; 1988–1997 współpr. z Czeską Radą Adwokacką, 4 art. Członkostwo w organizacjach: od 1991 czł. ŁTN. Udział w redakcjach czasopism: od 2012 czł. Rady Programowej „Systemu Prawa Karnego Procesowego”; 2013–2016 czł. Komitetu Red. „Państwa i Prawa”. Kształcenie kadry naukowej: prom. 18 dokt. Dydaktyka: postępowanie karne; prawo wykroczeń; prawo karne skarbowe; prawo podatkowe; publ.: Polskie postępowanie karne (Warszawa 1998, współaut.), Prawo karne procesowe. Kazusy (Warszawa 2008, red.), Prawo karne procesowe. Testy (Warszawa 2010, red.). Inne: 1987–1999 radca prawny m.in. w różnych oddz. banku PKO w Łodzi oraz w ówczesnych instytucjach służby zdrowia; orzekał w Samorządowym Kolegium Odwoławczym w Łodzi; od 1992 szkolenia dla sędziów, prokuratorów, radców prawnych, prac. urzędów i izb skarbowych z zakresu postępowania karnego i prawa karnego skarbowego; 1995–1999 czł. Kolegium Najwyższej Izby Kontroli; 1995–2002 czł. Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego, w Zespole ds. zmian prawa wykroczeń, 1999–2002 przewodn. tamże; 1999–2016 sędzia Sądu Najwyższego w Izbie Karnej (obecnie sędzia SN w stanie spoczynku); 2001 współtwórca proj. kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia; 2004– 2006, 2009–2016 czł. Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego, przewodn. Zespołu Prawa Karnego Procesowego tamże; 2007–2009 czł. zespołów ds. zmian w ustawie o prokuraturze oraz zmian w kodeksie postępowania 121 karnego, co zaowocowało wówczas nowelizacjami tych aktów prawnych, uchwalonymi w 2009; współtwórca proj. wielkiej nowelizacji procedury karnej z 2013 i 2015. Odznaczenia i nagrody: 1980 Nagroda MNSWiT za rozprawę dokt. Obrońca w postępowaniu przygotowawczym (Łódź 1988); 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1987, 1987, 1993, 1995, 1996, 2002, 2004, 2007, 2014 Nagrody Rektora UŁ, indyw. za dział. nauk. i dydakt.; 1988, 2009 Nagrody Rektora UŁ, zespoł. za dział. nauk. i dydakt.; 1988 Nagroda w konkursie „Państwa i Prawa” na najlepsze prace hab. za rozprawę Wnioskowy tryb ścigania czynów karanych (Łódź 1998); 1994 Brązowy Krzyż Zasługi; 1996 Złota Odznaka UŁ; 1998 Medal KEN; 1997, 2005 i 2013 Medal Lex Veritas Iustitia; 1999 Medal UŁ w Służbie Społeczeństwu i Nauce; 1999 Nagroda MEN za pierwsze wyd. podr. Polskie postępowanie karne (Warszawa 1998, współaut.); 2001 Złoty Krzyż Zasługi; 2011 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski; 2009 Nagroda Rektora UŁ, zespoł. za I wyd. oprac. Prawo karne procesowe (Warszawa 2008); 2014 Nagroda w konkursie na najlepszy podr. akadem. z 2013. Hobby: książki hist. i pamiętniki; turystyka kraj. i zagr.; opera; kino; teatr. Bibliografia podmiotowa w wyborze: dorobek nauk. 345 poz. Wnioskowy tryb ścigania czynów karalnych (Łódź 1986); Obrońca w postępowaniu przygotowawczym (Łódź 1988); Kodeks postępowania karnego. Komentarz (Kraków 1998); Kodeks postępowania karnego i ustawa o świadku koronnym. Komentarz (Warszawa 2008); Kodeks karny skarbowy. Komentarz (Warszawa 2009).

 

Żródło: Słownik członków Łódzkiego Towarzystwa Naukowego 2010-2015